Postcrossing Forum

Bo przecież nie każdy z nas ma kota, a psy, szczeniaki i kundle to same cuda.

Na pierwszy ogień pójdzie moja Ati (ta krówka ) i Amber





Pochwalcie się swymi psiakami!

No nie gadajcie, ze nikt z was nie ma żadnego psiaka.

Mnie wczoraj spytąło się dwóch czy długo bede stal landarą na przystanku


Więcej tu kociarzy jednak

A mogą być zdjęcia pieska, którego kiedyś miałam?

aaaa, berneńczyk? ostatnio coś takiego wyrosło nagle przede mną na spacerze z psem

a moim się pochwalę, a co:
schroniskowy, z nami jest 2 lata. Miała być młoda suczka, jest stary pies...
wszystko ma w tyle
dostosowuje się bez problemu do każdych warunków, każdego miejsca
zazwyczaj smutny, taki osiołek z Kubusia Puchatka, nie umie się bawić...
potrafi być wesoły, wtedy gada do siebie, rzuca się po podłodze i wogóle serce roście
poza tym nie woła na spacer, nie zwraca na siebie uwagi, psa nie ma... może ciągle odsypia

Panie, Panowie: Elwood



znak rozpoznawczy: grzywka musi być, nie da się jej przylizać, wiąże się to z takim trzepaniem łbem, aż grzywka wróci do stanu pierwotnego... Przy okazji widać wadę 'fabryczną, tak, jedno ucho jest 'bardziej'

panie i panowie, poznajcie Mańka:


Maniek jest Mańkiem ponieważ bardzo przypomina mojego ciotecznego siostrzeńca, na którego wszyscy mówili Maniek po jakiejś postaci z epoki lodowcowej. Maniek śmierdzi, gryzie wszystko co tylko widzi, je więcej niż waży i jest absolutnie przeprzeprzecudowny! mogę ciągle siedzieć i patrzeć jak przekręca swoją główkę (a robi to prawie jak sowa).

i jako, że nie mam nowszych zdjęć:

na pierwszym zdjęciu jest Miał, który zachowywał się jak Hrabia, wysoko podnosił łapy jak chodził i cieszył się absolutnie ze wszystkiego. bardzo pocieszny i kochany, ale niestety teraz ma go ktoś inny :C
po środku jest Maniek.
na trzecim zdjęciu Raptus. zamiast szaleć woli posiedzieć i popatrzeć, boi się ciemności jeśli jest sam, jest ogólnie najbardziej inteligentny ze wszystkich. imię odziedziczył po kocie, w którym się zakochałam będąc u brata na wakacjach.
gdzieś tam w tle też widać Nerwa. miał być Kacem, ale obecne imię bardziej do niego pasuje.
no i był jeszcze piesek o nieokreślonym imieniu, ale oddałam go koledze.

a tu mama chłopaków:

Eska jest baaaardzo rozpieszczona, ale też bardzo kochana. niestety ma padaczkę, weterynarz powiedział, że nic się z tym nie da zrobić. ataki ma czasami codziennie przez trzy dni, a czasami raz na dwa miesiące. trochę baliśmy się o jej ciążę, że jak będzie miała atak to coś się stanie maluchom, ale na szczęście wszystko było w porządku.

mam jeszcze jednego psa, Bogusia.

ogólnie to moje psy są najlepszymi budzikami. codziennie o 6-8 rano zaczynają koncert i nie przestają, dopóki ktoś nie wstanie, nie pogłaska..

werciarad napisał(a):A mogą być zdjęcia pieska, którego kiedyś miałam?

pewnie! Wszystkie są mile widziane

Elwooda ma chyba jakiegoś brata, bo jakiś czas temu widziałem prawie, ze identycznego psa u mojej sąsiadki. A Maniek jest suuuppperr!!

Maxus napisał(a):Elwood ma chyba jakiegoś brata, bo jakiś czas temu widziałem prawie, ze identycznego psa u mojej sąsiadki

Elwood ma nawet chyba siostrę, jak go wzięliśmy ze schroniska to zaraz potem na stronie ogłaszali, że jest do wzięcia suczka. Wypisz wymaluj jak Elwood. Mogliśmy wziąć, kto by się śmiał zastanawiać czy to nie jest jakaś super rasa!? w dodatku parka

Ja mam coś co kotów nie lubi. Wabi się Parys i jest nałogowym pożeraczem chleba co często skutkuje psuciem się atmosfery w pokoju

(02-08-2012 06:35 PM)tengel27 napisał(a): [ -> ]Ja mam coś co kotów nie lubi. Wabi się Parys i jest nałogowym pożeraczem chleba co często skutkuje psuciem się atmosfery w pokoju

a on wogóle jakoś tak poważnie i... mało przyjaźnie wygląda

Śpioch, leń, pieszczoch i lizus

ja jak się urodziłam to stałam się znienawidzonym stworzeniem odbierającym zainteresowanie ludzi przez swojego pierwszego psa, mieszankę wilczarza irlandzkiego z czymś włochatym, Cezarem. izolowanie nas w różnych pokojach trwało spokojnie przez pierwsze kilka miesięcy, aż któregoś dnia mama nie dopilnowała i pies się wkradł do mojego pokoju. w wizjach ponoć byłam już pożarta przez Cezara, a w rzeczywistości okazało się, że byłam sumiennie wylizywana. od tej pory pies był już mój, nikogo innego i to dzięki niemu nauczyłam się chodzić

jak miałam 3 lata to Cezar niestety odszedł, na moje pytanie kiedy będziemy mieć nowego pieska mama odpowiedziała jak pójdę do szkoły. pytań więcej nie było, ale w lato przed moim pójściem do szkoły ni z gruchy ni z pietruchy wyskoczyłam z pytaniem kiedy w końcu dostanę pieska. no więc trzeba było pieska załatwić i pojawiła się Cedra, polski owczarek nizinny, o którym pisać mogłabym godzinami co to stworzenie wyprawiało

zdjęć nie wrzucę, bo nie mam na laptopie, ale jak kiedyś będę w domu rodzinnym to zeskanuję, bo jest co pokazywać.

Cedra przeżyła ze mną szkołę od początku aż do wyników przyjęcia na studia, po czym odeszła, nie przeżyła operacji nowotworu przepony
potem jeszcze na pierwszym roku studiów, gdy mieszkałam na stancji dostałam od przyjaciółki szczeniaka, jakiegoś kundelka, ale pod moją nieobecność Czekolada została bez mojej zgody oddana do schroniska przez mojego ówczesnego faceta i jego siostrę, z którymi mieszkałam... psiaka znaleźć mi się nie udało, za to czyn faceta był już końcem naszego związku.

Pasażerka napisał(a):Cedra, polski owczarek nizinny,

wyguglałam... Pasażerko, ja chcę zdjęcia, ja uwielbiam takie psy! więęęc pamiętaj o tych zdjęciach

a oddanie Czekolady.... nie powiem co bym urwała...

Popieram... urwać trza było....


Ja Parysa dostałem od kuzyna w 2001 roku, gdy byłem na studiach. Miał być mały piesek. Gdy go przywiózł to Parys miał już 0,5 roku i taki mały nie był. Gdy zajrzałem do samochodu to na dzień dobry dostałem "pysiola" (tak mówi moja rodzinka ), czyli zostałem wylizany do czysta
Zakochałem się w psie od razu, jednak moi rodzice nie chcieli dużego psa i szukali mu nowego właściciela. Jedyny, który się zgłosił nie dostałby od moich rodziców nawet maskotki. Zatem pies został w domu. Teraz to najważniejszy członek rodziny, który śpi z nami w łóżku.

Chyba bym zabiła, jak by mi facet oddał psa! Rzeczywiście śliczne są te owczarki nizinne, nie wiedziałam, że to polska rasa Zawsze marzyłam o psie, najbardziej o goldenie...Wszystkie wasze psy są śliczne, ale w Magdowym Elwoodzie, to ja już się zakochałam przy okazji jakiejś tam loterii x czasu temu Uwielbiam go! Też bym go pewnie przygarnęła, jak bym go zobaczyła

Maxus napisał(a):RE: psie opowieści

werciarad napisał(a):A mogą być zdjęcia pieska, którego kiedyś miałam?


pewnie! Wszystkie są mile widziane Uśmiech

Skoro tak - to się pochwalę moim największym zazdrośnikiem jakiego znałam Oto Bobik:



Pogromca kotów



Bardzo lubił jak się w coś go ubrało



a nawet tak

Bobicuś

no to ja odkurzę...
psa z mojego powyższego postu już niestety nie ma...
ale dzięki niemu zrozumieliśmy co nie co i postanowiłam wcielić w życie moje postanowienie z czasów przedszkolnych, kiedy to powiedziałam, że jak będę zabierać psa ze schroniska to tylko starego i takiego co go nikt nie chce. Mama pukała się w czoło wtedy, bo przecież takie psy są trudne. Już drugi raz obalam ten mit.

Przygarnęłam 13-letniego, prawie niewidomego, prawie głuchego kundla z kamieniem nazębnym takim, że weterynarz złapał się za głowę, bo rzaaadko ma takie coś w gabinecie

zdjęcia tutaj:
https://picasaweb.google.com/10024278785...directlink
pierwsze kilka zdjęć było ze strony schroniska jeszcze. Jakoś się udało doprowadzić psa do porządku Obcięty, odkamieniony, radosny jak szczeniak

Neta na działce Kundelek wzięty z targu, lubi jak rzuca się jej kamyki i kulki śniegu

Nielotna,mój też rasy targowo-będzińskiej.
Przedstawiam Wam Kazana:

Tu prawie 10,5 roku temu (pierwsze chwile w domu).



Ponad 7 lat temu na spacerze w naszym parku (muszę mu w końcu cyknąć jakąś aktualną fotkę razem z jego narzeczoną ).