To co nas raduje, wkurza, boli czyli wątek o naszych odczuciach

[Pasażerka]

Gdańsk jest piękny i na tym koniec. nie ma klimatu, nie ma atmosfery takiej jakiej ja szukam, wszędzie jest z niego daleko i przede wszystkim nie ma tam fajnych ludzi. oczywiście w tym momencie mocno generalizuję (bo chociażby mój facet w końcu jest z Trójmiasta ), ale jednak porównując ludzi jakich poznałam tam i tu to są to dwa różne światy, z ogromną przewagą dla Śląska.

ja do szczęścia potrzebuję niewiele. jasne nie pogardzę tymi kilkoma tysiączkami, które wpadną mi na konto, ale pieniądze nie są dla mnie priorytetowe, bo jedyne do czego mi są potrzebne to tak naprawdę na rachunki, opłaty i znaczki. a podróże mam na tyle budżetowe, że to prawie nieistotny wydatek w morzu pozostałych. dlatego tak jak mówię - wolałabym mniej, ale tam gdzie ja się czuję dobrze. a tak znowu zaczną się pewnie cyrki z moją ciągłą chęcią i potrzebą ucieczki jak było w Lublinie... ale zakładając, że naprawdę będę zarabiać tyle ile będę to spokojnie mnie będzie stać na psychologa/psychiatrę

umowa była taka, że jeśli do końca roku (czyli tak naprawdę do końca listopada) nie uda się mnie i mojemu Nienarzeczonemu znaleźć pracy to mamy grzecznie podkulić ogony i wracać do Gdańska. w 10 dni roboty już raczej nie znajdę, więc lepiej chyba spożytkuję czas powoli pakując wszystko niż dalej marnując pół dnia na przekopywaniu miliona ofert pracy

plan w każdym razie mam taki, że 2 lata w Trójmieście odpracuję, zdobędę to magiczne doświadczenie, które aktualnie jest dla mnie barierą nie do przeskoczenia i wrócę tutaj. na szczęście mój Nienarzeczony również wolałby tu zostać więc z tym planem się zgadzamy.

no, wyżaliłam się, teraz mogę spokojnie iść spać.