To co nas raduje, wkurza, boli czyli wątek o naszych odczuciach

[nemezis871]

Cholerka, pojechałam na drugi koniec Katowic po to tylko, by się dowiedzieć, że PUP nie umie czytać ofert i skierował mnie nie do pracy nauczyciela wspomagającego, a kogoś, kto ma zakres obowiązków podobny do obowiązków sprzątaczki i opiekunki dziecka z trudnościami (taaa za 800 zł, będę jeździć na drugi koniec Katowic, by podcierać dzieciom noski i nie tylko, prowadzać do toalety itd.). Rozumiem gdybym miała być nauczycielem wspomagającym to co innego: wtedy faktycznie się uczy, tylko mniejszą grupkę dzieci, np, niedosłyszących, do których trzeba mówić bardzo głośno, prosto i wyraźnie, albo się prowadzi zajęcia z nauczycielem głównym - ale się UCZY, rozumiem, że od czasu do czasu też musiałabym się jakoś bardziej zając jakimś dzieckiem, ale generalnie nauczyciel to nauczyciel, anie osoba, która funkcję opiekunki i sprzątaczki. No bo tak, jeszcze sobie wymyślili, że jak będzie mało pracy, to taka osoba ma sprzątać. Na szczęście dyrektorka tej szkoły była kobietą myślącą i zauważyła sama, że skoro mam uprawnienia pedagogiczne, to raczej nie po to by sprzątać tylko uczyć. I zadzwoniła do PUP-u ich opierniczyć i zapytać co ona ma mówić ludziom z podyplomówkami, po zarządzaniu, po kierunkach pedagogicznych, którzy przychodzą do niej myśląc, że będą pracować jako nauczyciel wspomagający, a okazuje się, że rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej, bo jej aż głupio było Ona potrzebuje np. jakiejś pani w średnim wieku, która np. zajmowała się już dziećmi chorymi, miała takie dziecko czy ma takiego wnuka, do tego nie jest potrzebne wykształcenie, a umiejętności, podejście zbliżone do pielęgniarskiego i cierpliwość.

No a jakby tego było mało, to na dodatek wysiedziałam się bitą godzinę na przystanku, czekając na coś powrotnego. Już czuję, że mnie coś bierze, bo dawno nie chorowałam